دکتر داود فیرحی می‌گوید: زنجیره‌ای احساسی ایجاد شده ناشی از کشتار گسترده سبب شده تا کنترل بحران از دست اخوان المسلمین خارج شود.
-یک هفته‌ای است که مصر در کانون توجهات جهانی است. نبض جهان عرب روزهای دود و خون و آتش را تجربه می‌کند و در کنار هجمه‌ی گسترده‌ی اخبار، پرسشی که این روز‌ها بسیاری از کار‌شناسان و سیاستمداران تلاش می‌کنند پاسخی برای آن بیابند اینست که کدام دارو تب مصر را پائین می‌آورد؟
برای فهم آنچه امروز در مصر رخ می‌دهد، ذکر چند مقدمه ضروری است: مقدمه اول این است که دولت پیشین کشور مصر مثل همه کشورهای خاورمیانه چند ویژگی داشت: نخست اینکه دولت اقتدارگرا بود یعنی از درون نظامی‌ها برخاسته بود.
دوم اینکه سکولار بود و با جریان‌های مذهبی می‌جنگید در حالی که کشور مذهبی بود؛ سوم اینکه این دولت ناکام بود. یعنی نه فقط آزادی‌ها را محدود می‌کرد، بلکه در مباحث اقتصادی نیز دچار مشکل بود.
اخوان‌المسلمین سه «آورده»ی مهم برای جهان اسلام داشته‌اند. اولین آورده، دموکراسی اخوانی است. تاکنون بسیاری از تئوری‌ها (در اهل سنت) مبتنی بر دوگانه‌ی متضاد اسلام یا دموکراسی بوده است اما اخوان دموکراسی اسلامی یا دموکراسی در جامعه‌ی اسلامی را مطرح کرد. به بیان دیگر اخوان هیچ‌وقت روشنفکری دینی را پارادوکسیکال نمی‌داند. آورده‌ی دوم، استقلال نهاد دین از دولت و نهادهای دولتی از دین است.
دکتر داوود فیرحی، دانشیار دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، دانشگاه علوم انسانی مفید قم و پژوهشگر حقوق و فقه سیاسی شیعه در درسگفتارهایی که به میزبانی مؤسسه مطالعات سیاسی – اقتصادی پرسش برگزار شد، به بررسی تفصیلی جایگاه اخوان المسلمین در تحولات جدید خاورمیانه پرداخت.
«اتفاقی در جهان اسلام رخ داده است که از یکسال پیش به نام» عصر حضور اخوان در خاورمیانه «یا» عصر هویت اخوانی «نامگذاری شده است. انتظار می‌رود در دهه دوم قرن بیست و یکم نیز همین نام در صدر تحولات خاورمیانه کم و بیش حفظ شود.
من در ابتدا چند سوال را طرح می‌کنم تا گفت‌و‌گوهای لازم در این مورد شکل بگیرد؛ چرا اخوان به چنین وضعی رسیده است؟
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل